ناسا قصد دارد تا با تعویض تمام لامپ‌های داخل ایستگاه فضایی بین‌المللی، به فضانوردان بی‌خواب خود کمک کند تا بهتر بخوابند. لامپ‌های جدید با تولید نورهای آبی، سفید و قرمز چرخه خواب انسان را تنظیم می‌کنند.به گزارش علم پرس به نقل از خبرآنلاین؛ بی‌خوابی فضانوردان موضوعی افسانه‌ای در ناسا به شمار می‌رود. فضانوردان تنها شش ساعت در شبانه‌روز می‌توانند سر بر بالش بگذارند، که بسیار کمتر از میزان خواب هشت ساعت و نیمه‌ای است که از نظر فنی آنها اجازه آن را دارند؛ تازه این کار را هم باید به صورت نوبتی انجام دهند. این مساله می‌تواند مشکلات جدی مانند خستگی را به دنبال داشته باشد. برای کمک به این مساله، ناسا قصد دارد تا تمام لامپ‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی را تعویض کند.به گزارش پاپ‌ساینس، انتخاب نوع صحیح نور می‌تواند اثرات شگفت‌انگیزی بر افرادی بگذارد که ریتم شبانه‌روزی آنها در اثر کار کردن در فضا یا ماموریت‌های مرتبط با آن به هم ریخته است. برای مثال، دانشمندانی که بر روی ماموریت‌های مریخی کار می‌کنند، با وجود اینکه روی زمین هستند اما باید بر اساس ساعت مریخی کار کنند؛ موضوعی که با توجه به تغییر مداوم شیفت‌های کاری مشکلات بزرگی را به وجود آورده است. اما نتیجه مطالعه جدیدی که توسط استیون لاکلی در دانشگاه هاروارد انجام شده، نشان می‌دهد که «نور آبی» و آنچه که با عنوان «بهداشت خواب» کارآمد نامیده می‌شود، می‌تواند باعث بهبود اوضاع شود.نتایج یافته‌های جدیدی که طی مطالعات لاکلی به دست آمده است نشان می‌دهد چشم پستانداران توانایی خاصی برای تشخیص زمان دارد. گیرنده‌های نوری سلول‌های گره‌ای واقع در جلوی شبکیه چشم برای دیدن به کار نمی روند، بلکه قادرند تا نور آبی انتهای طیف نور مرئی را تشخیص دهند. این سلول‌ها به بدن کمک می‌کند تا زمان را محاسبه کند، و تحریک کردن آنها می‌تواند بر ادراک فرد از شب و روز تاثیر بگذارد؛ تاثیری که با ایجاد اختلال در تولید ملاتونین انجام می‌گیرد.در ایستگاه فضایی بین‌المللی، گیرنده‌های نوری شبکیه چشم فضانوردان دائما توسط چرخه‌های ۹۰ دقیقه‌ای ناشی از طلوع و غروب خورشید، و همچنین وجود دائمی سیستم روشنایی داخلی ایستگاه تحریک می‌شود. این مساله می‌تواند منجر به تولید کمتر ملاتونین، و در نتیجه به هم ریختن عادات خواب شود.اکنون ناسا قصد دارد تا ۸۵ لامپ فلورسنت (مهتابی) موجود در بخش آمریکایی ایستگاه را بر دارد و آنها را با لامپ‌های LED مخصوصی جایگزین کند. این لامپ‌ها نور پخشی (Diffused) تولید می‌کنند و می‌توانند نور را به رنگ‌های مختلف آن فیلتر کنند. در طی ساعات کاری این لامپ‌ها نور سفید تولید می‌کند، در هنگام صبح و یا زمانی‌که فضانوردان مجبور می‌شوند تا به صورت اضطراری بیدار شوند نور آبی تولید می‌کند، و برای هنگام خواب نور قرمز پخش می‌کند.لاکلی که رهبری مطالعات نور آبی مریخ را بر عهده داشته است، همچنین قرار است تا بر روی سودمندی نورهای جدید مطالعه کند. در همین حال، شرکت فیلیپس تولید سری جدید لامپ‌های رنگی جدید خود را اعلام کرده است، که با استفاده از یک گوشی هوشمند می‌تواند آنها را برای انتهای قرمز و یا آبی طیف نور تنظیم کرد. بنابراین این امکان وجود دارد که استفاده از این لامپ‌ها علاوه بر فضا، بر روی زمین نیز متداول شود.

با این حال، نباید فراموش کرد که بی‌خوابی فضانوردان دلایل بیشمار و متنوعی دارد، که از اختلاف زمانی میان مراکز فرماندهی هوستون و مسکو، تا هوای مانده ایستگاه و سر و صدای دائمی را شامل می‌شود. متاسفانه استفاده از نورهای جدید برای هیچ کدام از این مسائل جوابگو نیستند.

محققان ناسا با هدف بهبود کیفیت زندگی فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)، گیاهان خانگی مختلف را در معرض مواد شیمیایی قرار داده و توانایی آنها برای حذف آلودگی هوا را بررسی کردند.به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، طی تحقیقات دو ساله ناسا، فهرستی از گیاهان خانگی با توانایی تصفیه هوا و حذف آلاینده های سمی از محیط منزل و محل کار تهیه شد.محققان در این مطالعه از مواد شیمیایی شامل تری کلرواتیلن (TCE)، بنزن و فرمالدئید استفاده کردند؛ این مواد سرطان زا بوده و قرار گرفتن در معرض این مواد باعث سردرد، حالت تهوع، مشکلات پوستی و بروز آسم می‌شود.این مواد در تولید محصولات مختلفی مانند رنگ، جوهر، چسب، پلاستیک، فرش، فوم و مواد ضد حریق مورد استفاده قرار گرفته و براحتی در هوا منتشر می‌شوند.در برخی موارد سطح ترکیبات آلی فرار (VOCs)‌ در هوای یک ساختمان بقدری بالا است که باعث بروز مشکلات جدی برای ساکنان یا کارمندان حاضر در محیط می شود که این بیماری به نام «سندرم بیماری ساختمان» شهرت دارد.نتایج بدست آمده نشان می دهد، برخی گیاهان خانگی قادر به فیلتر کردن و حذف چشمگیر آلاینده های سمی هستند، بطوریکه برخی گیاهان تنها در مدت 24 ساعت می توانند تا 90 درصد مواد سمی موجود در هوا را به خود جذب کنند.گیاهان مواد شیمیایی خطرناک در هوا را از طریق حفره های نازک بر روی برگ ها جذب می کنند؛ ریشه و باکتری موجود در خاک نیز در حذف مواد سمی دخالت دارند.بر اساس تحقیقات ناسا، یک گیاه در فضای 9 مترمربع خانه یا محل کار دارای اثربخشی مناسب در پاکسازی و تصفیه هوا است.در این فهرست گیاهانی شامل فیلودندرون، پوتوسی ابلق (برگ قلبی)، همیشه سبز چینی (آگلونما)، سرخس بوستون، ‌فیکوس بنجامین، ژربرا دیزی، کلروفیتوم،‌ بامبو پالم (نخل بامبو)، پیچک انگلیسی و گیاه سانسوریا است.

( International Space Station) یک ایستگاه فضایی است که با مشارکت بیش از ۱۵ کشور ساخته می‌شود. این ایستگاه فضایی در مدارزمین و در ارتفاع ۳۵۰ کیلومتری از سطح زمین در حرکت است. سرعت آن در مدار معادل ۲۷٬۷۰۰ کیلومتر بر ساعت است، که به این ترتیب روزی ۱۵ بار به دور سیاره زمین گردش می‌کند.

ساخت این ایستگاه فضایی هنوز ادامه دارد و تکمیل آن برای سال ۲۰۱۰ پیش‌بینی شده است. پس از تکمیل، ایستگاه فضایی بین‌المللی ۴۵۰ تُن وزن خواهد داشت، و ۱۲۰۰ متر مکعب فضای کار، پژوهش و زندگی برای فضانوردان فراهم خواهد آورد ایستگاه فضایی بین‌المللی در شب بصورت ستاره‌ای متحرک با چشم غیرمسلح قابل رؤیت است.این ایستگاه محصول همکاری مشترک سازمان ناسا، سازمان فضایی روسیه، سازمان فضایی اروپا،سازمان فضایی ژاپن، و سازمان فضایی کانادا است. سازمان فضایی برزیل از طریق همکاری با ناسا با این برنامه مشارکت می‌کند. سازمان فضایی ایتالیا، هم به عنوان یک عضو فعال در سازمان فضایی اروپا، و هم بطور مستقل در برنامه ایستگاه فضایی مشارکت می‌کند. سازمان فضایی چین نیز علاقه خود را برای پیوستن به جمع مشارکت‌کنندگان، به ویژه از طریق همکاری با سازمان فضایی روسیه اعلام داشته است.

ایستگاه فضایی بین‌المللی در حقیقت فرزند و ترکیبی از چندین پروژه فضایی است که قبلاً توسط کشورهای مختلف برنامه‌ریزی شده بود. از جمله این برنامه‌ها می‌توان به ایستگاه فضایی میر-۲ (روسیه)، ایستگاه فضایی آزادی (آمریکا)، آزمایشگاه فضایی کلمبوس (اروپا) و آزمایشگاه فضایی کیبو (ژاپن) اشاره کرد.حضور فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی از آغاز نخستین ماموریت در ۱۲ آبان۱۳۷۹ تاکنون بدون وقفه ادامه داشته است. این ایستگاه در حالت عادی ظرفیت سه سرنشین دائمی را دارا است، اگرچه هنگام اتصال فضاپیماها و ورود اردوهای جدید، تعداد فضانوردان درون ایستگاه بطور موقت تا ۱۰ نفر هم افزایش می‌یابد. یک فروند فضاپیمای سایوز با ظرفیت ۳ نفر بطور دائمی برای تخلیه اضطراری ایستگاه در هنگام خطر به آن متصل است. پس از تکمیل ایستگاه در سال ۲۰۱۰، ظرفیت عادی آن به ۷ نفر خواهد رسید، که این تعداد برای انجام تمام پژوهش‌ها و آزمایش‌های برنامه‌ریزی شده ضروری استدر ابتدای کار ایستگاه، سرنشینان آن از سازمان‌های فضایی روسیه و آمریکا انتخاب می‌شدند، تا اینکه در ژوئیه ۲۰۰۶ یک فضانورد آلمانیسازمان فضایی اروپا، در قالب اردوی ۱۳ به ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر کرد. تاکنون روی هم رفته فضانوردانی از ۱۶ کشور جهان در این ایستگاه اقامت کرده‌اند؛ این تعداد شامل ۵ توریست فضایی نیز هست؛ انوشه انصاری در روز ۲۷ شهریور۱۳۸۵ به ایستگاه فضایی بین‌المللی وارد شد و ۹ روز در آن اقامت داشت در حال حاضر فضاپیماهای سایوز، پروگرس، شاتل فضایی، و فضاپیمای ترابری خودکار مسئولیت رساندن سرنشین، خدمات و پشتیبانی را به ایستگاه فضایی بر عهده دارند.تکمیل ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی برای سال ۲۰۱۰ میلادی برنامه‌ریزی شده است. تخمین زده می‌شود که جمع هزینه‌های این ایستگاه از آغاز ساخت تا پایان حدود ۱۰۰ میلیارد یورو باشد به این ترتیب، ایستگاه فضایی بین‌المللی پرهزینه‌ترین دستگاه ساخته شده در طول تاریخ بشر است.

ایستگاه فضایی بین‌المللی معمولاً با مخفف نام انگلیسی آن یعنی ISS نامیده می‌شود.

نشان ایستگاه فضایی بین المللی

بقیه در ادامه نوشتار